13 kwietnia 2009r. - lany poniedziałek. Trwają święta - czas odpoczynku, czas rodzinnych zdjęć, czas by nie kalkulować, nie myśleć o stratach, o kłopotach, szarżować przed siebie w imię własnej wiary! Nie jest to z drugiej strony dowód braku roztropności, dojrzałości, rozumienia wszystkich okoliczności ludzkiego „uwikłania”? Wolny jest ten, który działa na oślep? Czy nie raczej ten, który pojął konieczność zaakceptowania własnej zależności?!! Czy coś w tym złego? Przecież wszyscy jesteśmy uzależnieni od innych, od potrzeb bycia z innymi...

Hymn o miłości - Pierwszy List św. Pawła Apostoła do Koryntian 13, 1-13
Gdybym mówił językami ludzi i aniołów, a miłości bym nie miał, stałbym się jak miedź brzęcząca albo cymbał brzmiący.Gdybym też miał dar prorokowania i znał wszystkie tajemnice i posiadał wszelką wiedzę, i wszelką [możliwą] wiarę, tak iżbym góry przenosił. a miłości bym nie miał, byłbym niczym. I gdybym rozdał na jałmużnę całą majętność moją, a ciało wystawił na spalenie, lecz miłości bym nie miał, nic bym nie zyskał. Miłość cierpliwa jest, łaskawa jest. Miłość nie zazdrości, nie szuka poklasku, nie unosi się pychą; nie dopuszcza się bezwstydu,nie szuka swego, nie unosi się gniewem, nie pamięta złego; nie cieszy się z niesprawiedliwości, lecz współweseli się z prawdą. Wszystko znosi, wszystkiemu wierzy, we wszystkim pokłada nadzieję, wszystko przetrzyma. Miłość nigdy nie ustaje, [nie jest] jak proroctwa, które się skończą, albo jak dar języków, który zniknie, lub jak wiedza, której zabraknie. Po części bowiem tylko poznajemy, po części prorokujemy. Gdy zaś przyjdzie to, co jest doskonałe, zniknie to, co jest tylko częściowe. Gdy byłem dzieckiem, mówiłem jak dziecko, czułem jak dziecko, myślałem jak dziecko. Kiedy zaś stałem się mężem, wyzbyłem się tego, co dziecięce. Teraz widzimy jakby w zwierciadle, niejasno; wtedy zaś [zobaczymy] twarzą w twarz: Teraz poznaję po części, wtedy zaś poznam tak, jak i zostałem poznany. Tak więc trwają wiara, nadzieja, miłość - te trzy: z nich zaś największa jest miłość.





W dzisiejszych czasach problem kultywowania przeszłości jest już nieaktualny. Mamy za to przesadę w drugą stronę. Pogoń za zachodnimi wzorcami, upodobnienie się do kultury amerykańskiej, wchłanianie wszystkiego, co obce. A gdzie miejsce na nasze życie. Wolałam naszą rodzinną ciasnotę, niż formę obecną zbyt luźną, za szeroką, pozbawiliśmy się wszelkiej odrębności.